در امتداد این سالها، دولت برای تحریک بخشهای مختلف کشور، برنامههای متعددی ارائه داده است. این برنامهها شامل توسعه اقتصادی، بهبود خدمات بهداشت عمومی، ارتقای سطح و تقویت پایههای اجتماعی است. با این حال، نقدی پھٹنا بر این که برخی از این برنامهها ممکن است نیازها را بهخوبی پوشش ندهند، وجود دارد.
یک نمون
ه م??م از این نقد، توسعه اقتصادی است. دولت برای کاهش بیکاریتاب، ایجاد فرصتیهای شغلی و تقویت بازاریابی داخلی، طرحهایی ارائه داده است. اما سوال این است که آیا این برنامهها به اندازه کافی گسترده و باهوشیارا
نه ??جرا میشوند؟
در بخش، مثلاً، دولت بر روی توسعه کشاورزی با رویکرد و افزایش صادرات محصولات агریایی تمرکز دارد. این برنامهها برای کاهش وابستگی به بازارهای بینالمللی و ارتقای سطح زندگی روستاییها مفید هستند. اما برخی از فعالان agricultural در کشور که این برنامهها نیازهای خاصی را نادیده گرفتهاند، مانند مشکلات آب
گیری و تحدید منابع آبی.
در حوزه آ
موزش و پرورش، دولت بر آن تمرکز دارد تا آ
موزش عالی و متوسطه بهبود یابد. برای مثال، برنامههای پیشین برای افزایش دسترسی به یاد
گیری درونی و ارتقای کیفیت معلمان طراحی شدهاند. این برنامهها از نظر ما، تلاش قابل توجهی در directions است که اما هنوز برای رفع مشکلات اصلی در سیستم، مانند نابرابری آ
موزشی، کافی ?
?یس??.
این مسائل نشان میدهد که برنامهای پیشبران دولت، هر چطور که باشند، نیاز به بازنویسی و بررسی دوباره دارند تا بتوانند به طور گستردهای واترتیبازی به کشورهای مختلف کمک کند.
.jpg)
